Tworząca gęstą darń z licznymi wegetatywnymi, nadziemnymi płożącymi się pędami, które w dolnym węźle mogą się ukorzeniać i tworzyć pędy boczne. Po zimowym uśpieniu wcześnie wypuszcza pędy i tworzy źdźbła o długości ok. 15 – 30 cm, których kwiatostany kwitną na przełomie kwietnia i maja, a dojrzewają pod koniec maja. Wiechlina niska występuje pospolicie na wysokości od 500 m i porasta przede wszystkim górskie pastwiska. Na swoim poziomie lekko wypierana przez inną konkurencyjną roślinność. Średnia wartość pastewna (ocena 5 wg Klappa). Odporna na wydeptywanie i cieniolubna. Z uwagi na te dwie ostatnie cechy stosowana, jako roślina trawnikowa, szczególnie w miejscach zacienionych.
Cechy botaniczne
| Liść | Najmłodsze liście złożone, blaszka liściowa krótka i miękka, kolor jasnozielony do żółtawo zielonego, prosta, tępo zakończona. Języczek liściowy krótki do średniego. Brak uszek liściowych. |
| Źdźbło | Wypuszczane bardzo wcześnie (maj), względnie krótkie, niepuszczające tak silnie nowych pędów jak wiechlina roczna. Wysokość ok. 15–30 cm. |
| Kwiatostan | Wiecha z kłoskami zawierającymi od 2 do 5 kwiatów. Plewy z wyraźną linią grzbietową. |
| Owoc | Wielkość i MTN jak u wiechliny rocznej, ok. 0, 4 g. |