Kostrzewa trzcinowata tworzy wieloletnie silne kępy, częściowo z podziemnymi pędami. Liście silnie rosnące, po skoszeniu nie tworzy nowych źdźbeł. Źdźbła mogą osiągać długość 150 cm. Okres kwitnienia przypada na czerwiec. Kostrzewa trzcinowa występuje często na wilgotnych łąkach i terenach podmokłych. Bardzo wytrzymała i odporna na wilgoć i suszę. Dlatego można spotkać ją też na poboczach ulic i nasypach. Odmiany uprawne posiadają lepsze właściwości pastewne. Z powodu włóknistych, często utwardzonych krzemionką liści nie można wykorzystać zalet tej wytrzymałej i odpornej trawy. Dlatego tylko odmiany uprawne są odpowiednie na pastwiska i i użytkowanie kośne. Wartość pastewna – ocena 6 (wg Klappa). Kostrzewa trzcinowa znajduje liczne zastosowania w suchych strefach klimatycznych obszaru Morza Śródziemnego na bazie nowych odmian uprawnych z ulepszonymi wartościami pastewnymi. W warunkach bardzo suchych kostrzewa trzcinowa stosowana jest w celach gazonowych. Wytrzymały gatunek z mocnymi kępami nadaje się również, przy niezbyt niskim koszeniu, do zasiewania silnie obciążanych torów wyścigowych w sportach konnych i motorowych.
| Liść | Najmłodsze liście zwinięte, pochwa liściowa szorstka i nieomszona. Blaszka liściowa osiąga szerokość do 12 mm, jest sztywna, rowkowana i błyszcząca od spodniej strony. Na brzegach delikatnie ząbkowana. Krótki języczek liściowy, wyraziste uszko, szorstkie, pokryte rzęskami. |
| Źdźbło | Najczęściej rosnące łukowato, o dł. 75–150 cm. |
| Kwiatostan | W formie podwójnego grona lub wiechy. Rozłożony również po okresie kwitnienia. W dolnych częściach pędu głównego po 2 pędy boczne różnej długości. Krótszy posiada 3 kłoski, dłuższy więcej. Kłoski zawierają od 4 do 8 kwiatów. Plewy się zwężają, plewki dolne zazwyczaj bez ości. |
| Owoc | Ziarniak posiada długość 7– 8 mm i jest większy niż u kostrzewy łąkowej, plewka dolna posiada 5 nerwów, zwęża się ku górze i nie posiada ości. Łodyżka długa na ok. 2 mm, zgrubiała ku górze. Podstawa plewy i łodyżka często delikatnie omszone. MTN 1,8–2,6 g. |