Wytrzymała trawa luźnokępkowa o wczesnym rozwoju wiosennym. Wysokość 50–80 cm, złotożółty łan z okresem kwitnienia od końca maja do września stale tworzący nowe pędy źdźbłowe z kwiatostanami. Głównymi obszarami występowania konietlicy łąkowej są tereny wyżynne i pogórza. Rzadziej spotykana na nizinach i poboczach dróg. Stanowiska powinny być bogate w składniki pokarmowe. Na odpowiednich stanowiskach można oczekiwać średnich plonów o dobrej wartości paszowej. Z powodu możliwości wystąpienia kalcynozy - zaburzeń zdrowotnych wywołanych nadmierną konsumpcją konietlicy łąkowej- jej udział w mieszankach powinien być ograniczony. Wartość paszowa w związku z tym została oceniona na 6(wg Klappa).
Cechy botaniczne
| Liść | Zawiązek liścia zwinięty, pochwa liściowa otwarta z dosyć długimi i miękkimi włoskami. Blaszka liściowa szerokości 3–6 mm , słabo lub wyraźnie bruzdkowana, strona górna mocno owłosiona, dolna owłosiona słabo. Języczek krótki, kołnierzowaty i nierzadko owłosiony. Brak uszek. Liście na pędzie sztywno wzniesione, zabarwione nieco na żółto-zielono. |
| Źdźbło | Źdźbło wyprostowane przy podstawie zgięte. Długość źdźbła 50–80 cm, czasem tworzy na dolnych kolankach pędy boczne. Poniżej gołych kolanek często owłosione. Po pokosie w kolejnym odroście odnawia pędy źdźbłowe. |
| Kwiatostan | Długa wiecha do 15 cm z 5–8 odgałęzieniami na każdym pięterku. Wiecha przed kwitnieniem szeroko otwarta, a następnie ściągnięta. Na kłosku po 2–3 kwiaty. Górna plewa dwa razy dłuższa od dolnej plewy, obustronnie spiczasta, zielonawa do złotożółtej ze zgiętą ością grzbietową. |
| Owoc | Długość ziarniaka oplewionego 4–6 mm a szerokość 0,8 mm, na grzbiecie plewki dolnej ok. 4 mm długości skręcona ość. Plewka górna płaska o delikatnej skórce. Osadka nieco odstająca i posiadająca wachlarzowato ułożone białe włoski. MTN 0,5 g. |